@article { author = {Fathollahzadeh Dizaji, Rogayeh and Mirshekari, Bahram}, title = {Additive intercropping of marigold (Calendula officinalis) and mungbean (Vigna radiata): a strategy for yield improvement and weeds control}, journal = {Research in Field Crop Journal}, volume = {1}, number = {2}, pages = {56-68}, year = {2014}, publisher = {Urmia University}, issn = {2345-3818}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {Intercropping systems lead to reduce weeds population and their biomass. In order to study effect of marigold (Calendula officinalis) and mungbean (Vigna radiata) intercropping in different sowing times on yield and weeds control a factorial experiment based on randomized complete block design was performed in Islamic Azad University, Tabriz Branch, Iran, during 2012 in three replications. Studied treatments were mungbean sowing times (10 days earlier, simultaneously and 10 days after marigold) and its mixing rates (0, 12.5%, 25%, 37.5% and 50% of recommended rate). Mungbean mixing rates of 12.5% and 25% lead to higher weeds biomass, but higher mixing rates caused to restriction of weeds growth. In earlier sowing times weeds were better controlled. Mungbean in two higher mixing rates as intercropped with marigold produced 22.4 pods per plant, while its sole cropping produced 24 pods. With increasing of mungbean mixing rate its grain yield increased as intercropped with marigold. When mungbean was sown 10 days after marigold, its grain yield was higher (317 kg/ha). Increasing of mungbean mixing rate from 12.5% to 37.5% improved dry flower yield of marigold up to 11%. Standarized land equivalent ratio in second and third sowing dates were greater than first sowing time. In intercropping of mungbean with mixing rate of 37.5% at 10 days after marigold or simultaneous intercropping yield could improve due to better weeds control.}, keywords = {Biomass,Mixing rate,Land equivalent ratio,Dry flower weight}, title_fa = {کشت مخلوط افزایشی گل همیشه بهار (Calendula officinalis) و ماش (Vigna radiata): راهکاری برای بهبود عملکــرد و کنتـرل علف‏های هرز}, abstract_fa = {در کشت مخلوط جمعیت و بیوماس علف­های هرز کاهش می­یابد. به­منظور مطالعه تاثیر کشت مخلوط گل همیشه بهار با ماش در تاریخ­های مختلف بر عملکرد و کنترل علف­های هرز آزمایشی به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1390 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز اجرا گردید. عامل اول سه تاریخ کاشت شامل کاشت ماش 10 روز پیش از گل همیشه بهار، همزمان با گل همیشه بهار و 10 روز بعد گل همیشه و عامل دوم پنج ترکیب‌ کشت مخلوط شامل گل همیشه­بهار با تراکم 100% به همراه ماش در سطوح صفر، 5/12، 25، 5/37 و 50 درصد تراکم مطلوب بود نتایج نشان داد که بیشترین وزن خشک علف­های هرز در سطوح کاشت ماش با 5/12% و 25% به­دست آمد و افزایش نسبت کاشت ماش به همیشه بهار ماش منجر به کاهش وزن خشک علف­های هرز گردید. تاریخ های کاشت زود هنگام ماش کنترل بهتری را روی علف­های هرز داشت. نتایج در مورد گیاه ماش نشان داد که در دو سطح بالای درصد کاشت ماش هر بوته آن در کشت مخلوط با همیشه بهار به­طور میانگین 4/22 نیام در بوته تولید کرد. در حالی که هر بوته ماش در کشت خالص حدود 24 نیام داشت. با افزایش درصد کاشت، بر عملکرد دانه آن در شرایط کشت مخلوط با همیشه بهار افزوده شد. بیشترین عملکرد دانه در کاشت بذور ماش 10 روز بعد از همیشه بهار و معادل 317 کیلوگرم در هکتار به­دست آمد. نتایج در مورد گیاه همیشه بهار نشان داد که افزایش درصد کاشت ماش از 25 به 5/37 منجر به افزایش 11 درصدی وزن گل خشک همیشه بهار گردید. در مجموع، در تاریخ­های کاشت دوم و سوم ماش، نسبت برابری زمین استاندارد شده بیشتر از مقدار این نسبت در تاریخ کاشت اول بود. در صورت کاشت ماش با نسبت مخلوط 5/37 درصد به­صورت همزمان و یا 10 روز بعد از همیشه بهار می­توان در نتیجه کنترل بهتر علف های هرز به عملکرد بالا دسترسی پیدا کرد.}, keywords_fa = {}, url = {https://rfcj.urmia.ac.ir/article_20011.html}, eprint = {https://rfcj.urmia.ac.ir/article_20011_d00f824bb3720e85b16cca7305447e42.pdf} }